Ik zit achter mijn laptop en jawel, het is vrijdagochtend 11 uur. Dit is mijn laatste dag voor een weekje vakantie. Vakantie. Een raar woord in deze tijden. We zitten in de derde golf (over vijftien jaar staat er een generatie op die niet weet wat dat betekent, maar wij weten het wel: de cijfers stijgen nog steeds) en echt vakantie voelt toch anders. Maar als ik het nu niet doe, is de kans groot dat het pas augustus wordt. Ik las gisteren een mooie quote:

“In het leven draait het 10% om wat er met je gebeurt en 90% om hoe jij daarop reageert” – C.R.Swindoll

Nou in mijn geval bestaat de 10% uit; Mijn startup NOBI Learning en het werk wat dat met zich meebrengt en mijn thuissituatie en de omstandigheden – ik ben single en het is coronatijd (we zitten nu nog in lockdown). De overige 90% is toch echt hoe ik daarmee omga. “Er is toch niets te doen, dus laat ik de laptop nog maar even openklappen”, “Hard werken hoort nou eenmaal bij de eerste drie jaar ondernemerschap: 80 uur per week is normaal!”, “ik snap het beste hoe dit traject werkt en wat de klant wil” en zo kan ik nog wel even doorgaan. En zo denk ik bij mezelf dat ik toch echt eens werk moet maken van een goede balans tussen werk en privé, en dat het er maar niet van komt. Ik heb duizend-en-één geitenpaadjes in mijn hersenen aangelegd (zie breindidactiek over neurale snelwegen) en nog meer excuses bedacht waarom ik dan straks in mijn ‘vakantie’ toch nog even wat werkdingetjes ga doen. En daarmee blijft het streven naar balans precies dat: een streven dat ik nooit ga bereiken. Met als mooiste voorbeeld nog wel deze blog. Ik zit hem te schrijven, maar ik weet nu al dat ik heb in mijn vakantie pas ga posten. Tenzij…

Ik sprak vanochtend een van mijn collega’s, zij heeft altijd slimme inzichten in dit thema. “Weet je hoe het zit?”, zei ze, “Balans is geen doel dat je bereikt, balanceren is een vaardigheid die je ontwikkelt. We streven balans altijd na als een soort doel ‘Als ik dát bereikt heb, dán ben ik in balans!’ En daarmee stellen we uit. Balanceren is het steeds in het hier en nu toepassen dat je echt kiest.” Een vaardigheid die ik dus nog niet zo goed bezit. Gelukkig hou ik wel van een uitdaging. Ik stel mezelf het doel om deze blog echt even los te laten. En te gaan delegeren zodat het volgende week van mijn bordje is. Kortom mijn vaardigheden inzetten in plaats van te blijven streven. En, wat ik me onvoldoende realiseer, is dat ik ook aan de kop van een startend bedrijf sta. Dat betekent dat het niet alleen gaat om mezelf belasten, maar dat ik momenteel ook de basis leg van onze bedrijfscultuur. En dat laat ik er graag een zijn ruimte voor balans.

Wat vind jij? Is balans tussen werk & privé een doel dat je kan bereiken, of een vaardigheid die je constant toepast? Reacties graag in de comments.